Supporteren voor Rode Duivels (grotendeels) mét regenboogarmband
SINT-JOB-IN-'T-GOOR- De leerlingen en leerkrachten van GO! Invento Basisschool De Brug in Sint-Job-in’t-Goor (Brecht) staan als één team achter de Rode Duivels. Maar als school in het gemeenschapsonderwijs willen ze ook een statement maken en dragen ze bijna allemaal een armband in de regenboogkleuren. “Enkele leerlingen willen het niet, maar hebben dat heel respectvol aangegeven waarom niet en dat respecteren we ook.”.
Leerkrachten met allerlei rood-geel-zwarte schmink of andere attributen, vlaggen, leerlingen in voetbalshirts en schmink: het WK leeft er toch redelijk fel en zeker nu vandaag de Rode Duivels spelen. Maar als school geven ze ook een signaal en dragen veel leerlingen en leerkrachten een armband met de regenboogkleuren. Voor leerkrachten Cathy en Hans is dat extra belangrijk. “Mijn leerlingen weten allemaal dat ik samenwoon met een vrouw”, vertelt juf Cathy van het vijfde leerjaar. “Ik ben daar zelf ook altijd heel open voor geweest en de leerlingen stellen er ook geen vragen bij. Ook bij de leerkrachten is er niemand die me scheef bekijkt. Ik ben gewoon een van hen. Daarom heb ik ook voor het gemeenschapsonderwijs gekozen, want in het katholiek onderwijs is dat soms toch anders.” Ook meester Hans van het derde leerjaar is die mening toegedaan. Hij is zelf homo en komt daar ook voor uit. “Dit signaal van de school is mooi, want zelf heb ik toch wel vragen bij wat er allemaal gebeurt op dat WK. Mijn leerlingen weten het ook en stellen er eigenlijk nooit vragen over.”
Al waren er ook leerlingen die de regenboogarmband niet droegen. Maar ook dat respecteren ze op school. “Zij hebben dat heel respectvol aangegeven waarom”, zegt juf Stefanie Lindner, lid van de werkgroep communicatie op school. “Ze respecteren dat wij het signaal willen geven, maar ze gaven aan dat ze volgens hun geloof dat niet mogen dragen. Daar moeten we dan ook respect voor tonen en zij mogen net zo goed meedoen, want hen daarvoor anders aankijken zou ook discriminatie zijn.”
©Toon Verheijen